Toen ik 6 was zijn we verhuisd. In ons nieuwe huis lag op zolder een nieuwe machete + schede van het Engelse leger. Ik heb ze (verbazend genoeg) gekregen van mijn vader.
In die tijd gingen we veel naar de Ardennen op vakantie, op een stukje grond van mijn grootouders. En tijdens die vakanties mocht ik de machete aan mijn riem gespen en er hout mee kappen. (Toen was ik al wel 12 jaar denk ik). En dan, op het einde van zo'n vakantietje, alles inpakken, vind ik mijn machete toch niet meer zeker! Ik heb toen overal gezocht. Alle plekken die ik in het bos heb verkend heb ik een 2de keer afgewandeld, maar we moesten vertrekken.
Toen we een jaar later terugkwamen ben ik terug beginnen zoeken maar niks...

Zo'n goei 20 jaar later ga ik met mijn vriendin naar dat stukje grond dat trouwens nog altijd van de familie is. Overal was de grond omgewoeld door everzwijnen.
Zo'n 2 meter van de caravan, vlak onder het gras steekt toch wel mijn machete, met schede en al. Helemaal veroest, het houten handvat in stukken, de leren schede helemaal aangetast door vocht, schimmel,... maar ik had ze terug!
Binnenkort zal ik een foto posten. Ze is van nieuwe toestand veranderd in een Ardense bodemvondst!

Mooi verhaal spijtig dat je ze pas 20 later terug gevonden hebt

da's fijn om terug te vinden. De toestand is wel wat minder maar dat weegt denk ik niet op tegen het plezier van de ontdekking

Misschien is de roest nu toch een extra toevoeging van waarde.

Zo ken ik nog een verhaal!

Een Oostenrijkse jager liet eens zijn gloednieuwe Steyr-jachtkarabijn met een Kahles richkijker boven in de bergen tegen een rots staan terwijl hij even verderop een gems ging ontweiden (kweethet, laat NOOIT je wapen achter!). En inderdaad, hoe hij ook zocht, hij vond zijn karabijn nooit meer terug, wat bijzonder frustrerend geweest moet zijn!

Een tijdje geleden, zo'n dertig jaar later, vond een wandelaar een lelijk verroeste schietstok met een gebarsten kolf. Het ding was gewoon dertig jaar braaf tegen de rots blijven staan! De karabijn was natuurlijk helemaal toegeroest, maar na een klein beetje poetsen bleek de optiek nog perfect in orde! Toen de firma Kahles dit vernam hebben ze wat er van het wapen overbleef gekocht, en zeulen het nu mee naar alle mogelijk beurzen om uit te stallen als bewijs van hun kwaliteit.

Twee jaar geleden heb ik het geweer gezien op de jachtbeurs in Dortmund ...