De oproep van Overlord naar US WO2 militaria herinnerde mij er aan dat ik nog iets heb liggen dat ik beslist niet kwijt wil, maar wel wil laten zien. Eind oktober/begin november 1944, tijdens wat later bekend werd als de Battle of the Dykes, door een kleine Nederlandse jongen gevonden op een weggegooide jas bij een veldhospitaal.

Ja mooi hoor, lekker iemand laten kwijlen met zo'n schitterende, fantastische patch ! De Timberwolves hadden hun allereerste schermutselingen bij ons in Wuustwezel, waar ze de 49th Light Infantry West Riding (Brits) aflosten. Ze hadden totaal geen gevechtservaring en dat brak hen zuur op tijdens een nachtelijke patrouille. Ze hadden, om elkaar niet kwijt te spelen, witte vaantjes op hun rugzakken gebonden. Perfecte schietschijven. Ook door sigaretten te roken, zijn er enkele gesneuveld. Ze leerden echter snel de knepen van het vak, want later, toen ze optrokken naar Zundert, en bij hun Nederlandse bevrijdingsgevechten in Zuid-Nederland hebben ze de Duitsers stevig van jetje gegeven. Zo, 'n stukje Timberwolves geschiedenis, heb ooit veteranen ontmoet, reuze kerels ! Guy

Deze komt uit Etten-Leur in Nederland. In de tuin van het huis waar toen de burgermeester woonde, was een veldhospitaal. Jassen, helmen, etc van de gewonden werden daar gewoon op een grote hoop weggegooid. Op die hoop lag ook een US helm met achterin de naam Armstrong en zijn nummer. Die helm heeft samen met zo´n 30 anderen lang op de slaapkamer van mij en mijn broertje gelegen. De complete helmenverzameling is ooit door mijn broer verkocht. Zaten wel mooie stukken tussen, waaronder Duitse parahelm en een Duitse M42 helm. Zo achter vertrekkende Duitsers opgeraapt.

Om gek van te worden ! Guy

Ach, er werd toen een erg goede prijs voor betaald en ze zijn bij een verzamelaar terecht gekomen. Mij interesseerde het wel, maar ook weer niet zo heel erg. En al die helmen nemen een heleboel ruimte in beslag.

Veel stukken uit zijn verzameling werden al tijdens WO2 regelmatig door de lokale veldwachter bij hem thuis opgehaald. Alles wat schieten of ploffen kon eigenlijk. Voor één stuk hebben ze wel moeten werken. Ze woonden daar onder één van de aanvliegroutes naar Duitsland. Uit een gecrashte B17 had hij samen met zijn zusje de tweeling .50 uit de staart gesleuteld. Leek hem wel leuk voor op zijn kamer. Onderweg naar huis werd dat ding wel erg zwaar (hij was iets van 13 en zij 9). Dus werd die in een droge sloot onder de braamstruiken verstopt. De volgende dag stond de politie aan de deur. "Wij hebben gehoord dat..". Hij heeft toen de agenten gewezen waar die lag. De arme kerels hebben er daarna kilometers mee moeten sjouwen.

Maar ik raak wat off-topic.

Denk dat dit niet erg is, ik vind zo'n verhalen erg plezant. Mijn eigen vader heeft als kind een veldkanon begraven in de tuin van zijn ouderlijke woning. Het huis werd ondertussen verkocht. Toen ik het vernam, was het al te laat. Ook vertelt hij regelmatig over de Handley-Page Halifax die hij zag neerstorten. Die ligt er nog steeds, op 5 meter diepte ongeveer, maar de huidige eigenaars hebben er een siervijver overheen gedonderd. Tja, wat doe je eraan ? Guy

toen m'n grootmoeder nog leefde en ik als klein manneke daar in het weekend bleef slapen, weigerde ik m'n oogjes te sluiten vooraleer zij me een verhaal "over d'n oorlog" vertelde.
dit soort post boeien me mateloos!

Voordeel hiervan is dat je niet meer zo diep hoeft te graven.
Gewoon leegpompen die vijver haha...

Toen op 10 mei 1940 de Duitsers in Nederland binnenvielen was die kleine jongen, mijn pa dus, 10 jaar oud. Ze woonden in Etten-Leur, aan de doorgaande weg van Breda naar Roosendaal. Mijn grootvader sprak ook Frans, ongeveer als enige in het dorp. Ergens rond die 10e mei stopte er een Franse militaire kolonne voor de deur. Een officier belde aan en vroeg de weg naar Gielze Riean. Mijn grootvader kon ze uitleggen hoe ze moesten rijden naar Gilze Rijen. Fransen die aan het rusten waren op de markt in Etten-Leur werden gebombardeerd. Daarbij werd een tankauto met brandstof geraakt en er zijn verschillende Franse militairen daar verbrand. Eén van de bommen viel tegenover het huis waar mijn vader woonde. Een grote brok klei ging de lucht in en viel door het dak. Een scherf van die bom lag voor de voordeur. Die scherf hangt nu bij mijn zusje aan de muur. Ik meen met de datum 11 mei 1940.

Verder was het voor mijn vader één groot avontuur. Veel luchtgevechten, grote formaties met 1000 bommenwerpers onderweg naar Duitsland. Uren later de terugkerende formaties met daarin de gaten waar vliegtuigen uit geschoten waren. Kon je precies de verliezen tellen. Soms veel later nog een aangeschoten kist op één motor er nog achteraan.

Toen in oktober 1944 de Amerikanen kwamen hadden die daar in de buurt een slecht bewaakt depot langs de weg. De jongens uit de buurt haalden daar kisten met handgranaten om mee te vissen. Mijn vader had een kist vol onder zijn bed staan. Mijn grootmoeder vond die daar en was er niet zo blij mee. Die heeft ze laten ophalen door de politie. Mijn pa boos op zijn moeder en op de politie die steeds zijn mooie spulletjes weghaalden. Uit dat depot een flinke rookpot gehaald om een professioneel rookgordijn te maken en op een mooie avond toen de wind goed stond dat ding samen met een vriendje achter in de tuin van de politiekazerne gezet...

Omdat zij al in oktober 1944 bevrijd werden hebben ze de ellende van de hongerwinter niet hoeven meemaken. Wel moesten ze na juni 1944 goed oppassen voor geallieerde jagers want die schoten op alles wat op de weg bewoog. Je moest ook uitkijken voor de hulzen die naar beneden kwamen. Ik heb nog een rijtje 20mm hulzen met schakels die daar op de straat gevallen zijn. Zo´n lege huls wil je niet op je kop krijgen.

Helaas is mijn pa al weer 22 jaar geleden overleden, dus ik moet het doen met de verhalen die ik heb onthouden. Gelukkig heb ik toen goed opgelet. Vandaar komt ook mijn interesse in bajonetten en de geschiedenis van WO2 in het algemeen. De lege hulzen en de patch heb ik hier gewoon liggen en doe ik absoluut niet weg, maar het is niet mijn verzamelgebied.

Het zou zonde zijn dat je uitgerekend die weg zou doen ! Guy

Daarom schreef ik ook eerder dat ik het niet weg doe maar hier wel wil laten zien.

Stempeltjes-fetishist die ik ben heb ik de fabrikanten op de hulzen er maar eens bijgezocht. Daar zijn ook hele websites over vol geschreven.

RH = Raleigh Cycle Co, Nottingham, UK
ST = Royal Ordnance Factory, Steaton, UK
K2 = Kynoch (ICI), Standish, UK
H = Winchester Repating Arms Co, New Haven, CT, USA

Onder "Maps: Battle" een kaartje van het gebied van de "Battle of the Dykes". http://www.104infdiv.org/

En nog een Nederlandse site: http://home.hetnet.nl/~oostvogels/milit-ned.htm